Elżbieta jest młodą studentką wkraczającą w świat ludzi dorosłych. Jednak ucieka od obecnego świata nastolatków. Tak naprawdę jest samotną osobą, która stroni od ludzi, aż do momentu, gdy poznaje tajemniczego Draco, który przedstawił się jako asystent Śmierci. Stanowi dla niej wiarę w nadzieję na wyleczenie
z choroby w zamian za przysługę, która tak naprawdę wystawi dziewczynę na próbę.
Ta książka jest świetną pozycją, która stanowi jakby autobiografię emocji bohaterki, która straciła sens do życia. Stała się marazmem bez poczucia nadziei na lepsze jutro. Elżbieta cały czas kręci się w martwym punkcie. Chciałaby uzyskać pełnię życia i cieszyć się każdą chwilą. Kim jest Draco? Czy będzie potrafił podarować jej szczęście? Do jakich czynów zmusi Elę? Czy, aby być szczęśliwą posunie się do niebezpiecznych czynów?
Czy uda im się poznać tajemnicę i rozwiązać zagadkę jej choroby?
Elżbieta coraz bardziej czuje się zażenowana brakiem możliwości poznania swojej choroby
i kolejny pobyt w szpitalu traktuje jako złudną nadzieję:
“ Wizja szpitala, chociaż nie jest dla mnie niczym nowym, napawa mnie coraz większym niepokojem. A co, jeśli znowu niczego nie znajdą?
Nie mogę tak żyć.
To znaczy nie chcę.
Boje się, że moja nadzieja zostanie ponownie podeptana i zniszczona. Boje się, że po kilku dniach wrócę do domu i nic się nie zmieni. Boje się, że zostanie mi tak już na zawsze. Że nigdy nie będę w stanie prowadzić normalnego życia, przytłoczona przez mnożące się objawy dziwnej choroby, która nawet nie ma nazwy”. Przychodzą chwilę zwątpienia, które przejawiają się w następujących pytaniach
“ Dlaczego akurat ja musiałam zachorować? Czy to jakaś pokrętna kara za moje zachowanie? Czy to przypadek? A może ktoś to wszystko… no nie wiem, zaplanował?”
Ta książka jest wędrówką bohaterki ku rozwiązaniu zagadki jej tajemniczej choroby. Dziewczyna ma wielkie wsparcie w rodzinie, ale tak naprawdę to czuje się samotna. Każdy z nich powtarza jej słowa “ będzie dobrze, ale tak naprawdę to nic się nie zmienia. Elżbieta postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i zmienić swoje obecne życie. Tak naprawdę to Elżbieta tak myślę, że ma depresję, gdyż jest samotną wśród ludzi, i dzięki przyjacielowi Draco doznaje szczęścia i gości uśmiech na jej twarzy. Jej życie staje się wędrówką, która kroczy po niezliczonych korytach, które stanowią jej pobyty w szpitalach. Dziewczyna
za wszelką cenę chciałaby być szczęśliwa i zdrowa. Pragnie wyrwać się z kręgu choroby, która stała się kajdankami, które zostały założone na jej ręce i krępują jej ruchy i możliwość podejmowania decyzji.
Książka jest napisana dobrym i poprawnym językiem, której fabuła kręci się wokół choroby i przeżyć głównej bohaterki. Jej przyjaźń z asystentem śmierci pokazuje jak może być niebezpieczne podejmowanie decyzji pod wpływem innych osób. Jej przyjaciel
ma niesamowity wpływ na Elżbietę. Ich znajomość jest skrycie ukrywana przed wszystkimi. Stał się jej sojusznikiem i powiernikiem jej przeżyć i doznań.Dzięki niemu ma więcej siły i energii do wyrwania się z kręgu choroby i podążania za tym, co dobre. Jednak czy podjęta decyzja uwolni ją od choroby i pozwoli stać się wolnym człowiekiem pozbawionym od bólu i lęku o każdą chwilę.
