Powieść Patolka Karoliny Wasilewskiej ukazuje życie rodzinne Pauliny, której los nie zawsze był łatwy i przyjemny.
Tak wiele w nas bólu, rozpaczy i żalu. Im więcej doświadczamy cierpienia psychicznego, jesteśmy bardziej życzliwi i tak otwarci na krzywdę innych. Więcej w nas empatii, dostrzegamy więcej wokół nas. Jesteśmy z bagażem doświadczeń i to nas wzmacnia i uodparnia na kolejne klocki w życiu. W tej powieści mamy ukazaną historię
z punktu widzenia dziecka. Ukazany świat poprzez pryzmat jego pragnień i odczuć.
To najbardziej naturalne i nie wiarygodne źródło, w którym nie ma fałszu i obłudy. Dzieci są bardzo szczere w oddawaniu świata zewnętrznego, nie ubarwiają go i oddają to, co czują bez owijania w bibułkę, w przeciwieństwie do nas dorosłych. Nie zakładają również masek. Ta historia jest tak ludzka i rzeczywista, że chwyta za serce, nie raz łza kręci się w oku. Mamy ukazany piękny obraz rodziny, która w dzisiejszych czasach coraz bardziej jest wypierana. Zanikają rozmowy oraz wszelkie kontakty życzliwości i uprzejmości. Rozwój cywilizacji coraz bardziej wprowadza w nas świat wirtualny, który zamyka się przed drugim człowiekiem. Ludzie stają się coraz bardziej wyobcowani.
W tej powieści mamy ukazany piękny obraz miłości i przyjaźni, który ujawnia się jako owoc prawdziwego nieskazitelnego uczucia:
“Kamil często mnie irytował, ale nigdy nie wyzwolił we mnie wściekłości, do jakiej w ciągu jednego dnia, a właściwie kilku minut, doprowadził mnie jego starszy brat. Zrozumiałam, że miłość i złość w moim przypadku korelowały ze sobą wprost proporcjonalnie i im bardziej się zbliżałam do Grześka, tym bardziej się czułam zraniona, gdy mnie zawiódł. A przecież mój chłopak zawsze darzył mnie bezwarunkowym szacunkiem, czego nie mogłam powiedzieć o przyjacielu. Temu drugiemu pozwalałam na więcej, a mimo to ciosy zadane przez niego bolały mniej”.
Mamy ukazane dwa światy. Świat widziany z perspektywy dziecka, jego myśli i pragnienia oraz świat ludzi dorosłych, w którym dominują perfidia, intryga i podłość oraz brak szczerości tak zwykłej i beztroskiej, jak u dzieci. Tak wiele jest tu cierpienia psychicznego, które znacznie wysuwa się nadto fizyczne. Przede wszystkim główna bohaterka woła wręcz o czułość oraz bliskość drugiej osoby. Pomimo doznanych krzywd broni rodziny jak lwica.
Paulina zdaje sobie smutną prawdę, że w życiu dla ludzi najważniejsze są sława i pieniądze, dla których ludzie są w stanie zrobić wszystko.
“Ludzie stanowią znamienną część świata natury i choć się wydaje, że posiadanie rozumu czyni ich istotami zdolnymi do uczciwej konkurencji między sobą, to w gruncie rzeczy ulegają ciągłym pokusom, z których największe to sława i pieniądze. Eliminują z otoczenia wszystkie osobniki stojące na drodze do upragnionego celu.Nie dawałam się wciągać w tego rodzaju rywalizację, przez co atrakcyjne szanse często uciekały mi sprzed nosa. Mówiłam o sobie, że nie jestem pazerna, choć prawdziwy powód niepodejmowania rękawicy leżał w przekonaniu, że inni bardziej niż ja zasługują na najwyższe laury. Ubolewałam jedynie, że walkę o uczucia odpuszczałam równie łatwo, jak walkę o materialne dobrodziejstwa”
Paulina doświadcza również uczucia rozstania i tęsknoty za ukochanym, który przejawia się w następującej postaci
“Z każdą kolejną sekundą Grzesiek mi się wymykał, choć pragnęłam trzymać go w garści, jakby był moją własnością. Tej nocy znów spałam niespokojnie i zastanawiałam się, czy mogłabym uczynić coś, co zatrzymałoby go przy mnie na zawsze. I Eureka! Znalazłam rozwiązanie powstałe na kanwie żalu,frustracji i tęsknoty. Nie zamierzałam zwlekać z realizacją celu. Postanowiłam działać szybko i nie rozważać żadnych za i przeciw, w obawie przed ewentualnymi wątpliwościami, które mogłyby odwieść mnie od tego, co postanowiłam.o przeszkodach w miłości”.
To piękna i wzruszająca historia, która poruszyła moje serduszko. Weszłam w świat bohaterki i przeżywałam jej historię. Zakończenie tak bardzo mnie wzruszyło, bo nie spodziewałam się tak dobrego zakończenia, a na koniec można sobie tylko pomyśleć, że Paulinę spotkało wreszcie szczęście, na które zasłużyła. Tak wiele wycierpiała w swoim życiu i to bardzo ukształtowało światopogląd bohaterki. Charakter człowieka kształtuje środowisko, w którym przebywa i żyje. Paulina pomimo trudnego i bolesnego dzieciństwa wyniosła swoje życie na wyżyny. Jej wiara w człowieka stała się nieskazitelna. Pomimo trudnego i biednego życia udowodniła, że jeśli czegoś się pragnie to można to osiągnąć.
